"Odmęty piekielnej przepaści"

Ściana lasu pogrążonego w ciemnościach
Drzewa pamiętają tu każdy dzień
Pośrodku pasmo żwirowej drogi
Niewidać praktycznie niczego
Gdzieś w oddali łuna piekielnego światła

Nieznane szumy i piski rozrywają ciszę
Wchłaniam przenikające ciało tony
Zamęt wkrada się jak złodziej w mój umysł
Omamiona podążam w wirującym chaosie
Zdradzieckie pragnienie kieruje sercem

Tłumiona złość zaczyna ze mnie wypływać
Moje lęki nadchodzą by się przywitać
Brawurowy uścisk lodowatych dłoni
Ktoś nieznajomy minął mnie bez słowa
Perłowy blask szponów nad głową

Postać o twarzy prostej bez oczu
Z za chmur wyłania się księżyc
Krwista poświata wokół niebieskiej tarczy
Ogromny wąż prześlizguje się pod stopami
Wszystko, co najmroczniejsze przybyło

Czas walki z tą parszywą zgrają
Pora zdjąć z oczu przesłonę milczenia
Krzyczeć ile tylko organizm pozwoli
By pokonać kawalerię demonów
Schodzę w odmęty piekielnej przepaści.

Post został pochwalony 0 razy

Lubie takie rzeczy,bardzo klimatyczny jest ten utwor.

A dziękuję bardzo, właśnie usiłuję pracować nad swoimi tekstami, nad ich formą i treścią więc jestem niezwykle wdzięczna za Twój komentarz.
Pozdrawiam Smile

Post został pochwalony 0 razy

Co do klimatu się zgadzam Smile

Post został pochwalony 0 razy